Wie is Margo Andriessen?
Als wetenschapper kun je je vingers blauw schrijven, maar je bent niet degene die de praktijk kan veranderen. Daarom ben ik na een wetenschappelijke carrière overgestapt naar het besturen van organisaties. Omdat ik mij medeverantwoordelijk voel voor de inrichting van onze samenleving, beweeg ik mij daarbij vooral in de publieke sector. Daarin heb ik verschillende topfuncties vervuld. Als lid van het College van Bestuur van Universiteit Groningen, als voorzitter van het College van Bestuur de Hogeschool van Amsterdam en directeur Welzijn bij de gemeente Den Haag. Later in mijn leven ben ik al die ervaring in gaan zetten als interim-bestuurder en organisatieadviseur.
Op mijn 72e ben ik vrij onverwachts de politiek in gegaan. Ik werd lid van de Eerste Kamer, omdat mijn fractiegenoot Thom de Graaf vertrok naar de Raad van State. Het was een inspirerende ervaring, die nu weer ten einde is gekomen.
Ik schreef er een paar Nieuwsbrieven over; kijk daarvoor onder PUBLICATIES.
Ook werd ik actief als lid van de Stadsdeelcommissie van Amsterdam Noord. Als voorzitter van die commissie kreeg ik een grappig afscheidsinterview. Zie bijgaand.
‘Oma van de stadsdeelcommissie’ neemt afscheid
NOORD – In de serie interviews met Bekende Noorderlingen deze keer een (afscheids)gesprek met Margo Andriessen. Zij is de laatste vier jaar in Noord vooral bekend geworden als voorzitter van de tweewekelijkse vergaderingen van de stadsdeelcommissie. Ze hield stevig orde: menig commissielid moest lange betogen inslikken. Nu heeft ze de stadsdeelcommissie verlaten.
door John Jansen van Galen en Tom Tossijn
“Ouwemannenpraat!”, steekt Margo Andriessen (75) meteen van wal in haar woning, idyllisch gelegen aan het Nieuwendammer Molenpad, een enclave van groen en water in Amsterdam-Noord waar ze al 35 jaar woont. Ze maakt zich kwaad over het oordeel van de verslaggevers die de stadsdeelcommissie waarvan zij voorzitter was een ‘fopspeen’ noemden vanwege het gebrek aan bevoegdheden. “Zeker heimwee naar de oude stadsdelen met al hun politieke spelletjes”, veronderstelt ze.
Andriessen was ooit de eerste BOM-moeder (bewust ongehuwd) van Nederland en een actief feministe. Als criminoloog aan de Rijksuniversiteit Groningen spande ze zich in om meer vrouwen te laten promoveren en met dit doel bestaat daar nog altijd het ‘Margo Andriessen Instituut’. Ze had een lange en indrukwekkende loopbaan in onder meer de kinderbescherming, was lid van zowel CPN als PvdA en werd in 2018 Eerste Kamerlid voor D66. Het lijkt een omgekeerde carrière-stap om je daarna in de stadscommissie van Noord te mengen. Een klein lokaal bestuur dat immers geen bevoegdheden, geld of ambtenaren heeft en alleen mag adviseren (reden waarom de verslaggevers de commissie een ‘fopspeen’ noemden). “Maar ik hoefde niet zo nodig bestuurlijke verantwoordelijkheid te hebben om toch dingen voor elkaar te krijgen. Ik vond dat juist heel aantrekkelijk: je houdt je bezig met wat de mensen om je heen belangrijk vinden en je kunt je verre houden van het trage gemeentelijke ambtenarenapparaat.”
Rampzalige situatie
De vraag is of je dan wél invloed kunt uitoefenen op de gang van zaken in het stadsdeel. Andriessen voert prompt enige voorbeelden aan van effectieve bemoeienis. Ze wijst ons op de ‘rampzalige situatie’ rond het metrostation Noorderpark: “Dat is een fout geweest”, zegt ze stellig. “De bussen reden niet langer door naar CS en de gemeente dacht dat metrostation Noord het belangrijkst zou zijn als overstappunt. Die functie kreeg station Noorderpark echter veel meer vanwege zijn logische ligging. Maar Noorderpark is een naargeestig station, waar je in wind en regen staat en je je fiets niet kwijt kunt.”
Toen ze aan die toestand onlangs in een promotiefilmpje kritisch aandacht besteedde kreeg ze van andere politici te horen: “Je gaat tegen je eigen partij in”, maar dat heeft haar niet van commentaar weerhouden. In ieder geval stopt buslijn 35 nu langer en vaker op station Noorderpark en zal er – “al duurt het allemaal wel vreselijk lang”- wellicht ook een buslijn komen over de aanstaande IJ-brug naar Oost.
Op haar streven naar betaald parkeren in de wijk Kleine Die (omdat anders omwonenden hun auto er niet kwijt kunnen) oogstte ze bij toenmalig Amsterdams verkeerswethouder Sharon Dijksma een strikte afwijzing: “Geen betaald parkeren!” Inmiddels heeft Andriessen ‘goede hoop’ dat het wel in het nieuwe coalitie-akkoord voor het gemeentebestuur komt.
Nog een voorbeeld van effectief lokaal bestuur? Het zware vrachtverkeer over de Nieuwendammerdijk, waardoor de huizen erlangs ‘staan te trillen’. Dat de dijk na honderd meter op de hoek met de Nieuwendammerstraat is afgesloten voor vrachtwagens wordt niet eens vermeld in routeplanners. Ook hierover diende ze met de stadsdeelcommissie een ‘ongevraagd advies’ in en (al geldt ook hier dat ‘alles maar duurt en duurt’) er wordt nu samen met een gemeentelijke dienst aan verbetering gewerkt.
Zakelijke leiding
Dus: zien wij nou wel dat de stadsdeelcommissie, ook zonder formele bevoegdheden, wel degelijk invloed heeft? Ze was er de laatste tijd voorzitter van en dat vond ze ‘heel leuk’. Het doet haar genoegen te horen dat haar leiding als ‘zakelijk’ wordt beoordeeld, waardoor ze de vergadering altijd tijdig, vóór elf uur, kon afsluiten. Dat ze soms te coulant leek in het toestaan van herhaling van standpunten schrijft ze toe aan tactiek: “Dan wilde ik iemand een bepaalde kant opduwen, en liet hem of haar bewust wat langer aan het woord.” Dit deed zich bijvoorbeeld voor bij het emotionele debat over De Verbroederij.
Andriessen werd geen voorzitter uit ambitie, maar ‘gewoon omdat D66 aan de beurt was’. SP, Groen Links en PvdA, groter dan D66, hadden het voorzitterschap al eerder bekleed en daarna mocht zij. “Ik was echt de oma in de stadsdeelcommissie”, zegt ze.
Haar partij heeft veel jonge leden en na corona is er weer levendig onderling verkeer, met bijeenkomsten in onder meer restaurant Stork. D66 verloor vorige week bij de verkiezingen echter een van haar twee Noordse zetels waarbij de mannelijke lijsttrekker gepasseerd werd door de vrouwelijke nummer 2 die meer voorkeursstemmen kreeg. Niet onmogelijk dat het Margo Andriessen met haar grote feministische staat van dienst heimelijk genoegen doet.
bron: https://www.rodi.nl/
Ook vanuit de Stadsdeelcommissie schreef ik Nieuwsbrieven, die gebundeld zijn in een boekje.
